Bardzo często na liściach Juk uprawianych w ogrodach można zaobserwować mniej lub bardziej liczne owalne plamy pokrywające niekiedy znaczna część powierzchni liści. Są to objawy występowania grzyba rodzaju Mycosphaerella, który może zasiedlać jukę karolińską (Yucca filamentosa) oraz jukę siną (Yucca glauca). Rzadziej spotyka się go na juce wspaniałej (Yucca gloriosa) zapewne z uwagi na konieczność przechowywania tego gatunku na zimę w pomieszczeniach.
Galilardia to bardzo popularna roślina uprawiana w ogrodach jako roślina ozdobna i na kwiat cięty. Jest często sadzona w niekorzystnych warunkach ponieważ dobrze znosi suszę i upały. Ale i ona czasami choruje. Sadzona w zbyt wilgotnych cienistych miejscach może być porażana przez mączniaka rzekomego sałaty (Bremia lactucae).
Śluzownica lipowa (Caliroa annulipes) to owad z rzędu błonkoskrzydłych i rodziny pilarzowatych (Tenthredinidae), którego larwy żerują gromadnie na liściach lipy. Są pokryte śluzem, na co wskazuje nazwa gatunku i w skrajnych wypadkach mogą prowadzić do przedwczesnego zamierania i usychania liści nawet na drzewie. Bardzo często atakowane są całe aleje lipowe.
W maju na liściach różnych gatunków kalin można zaobserwować niewielkie, okienkowate otworki wygryzione przez larwy szkodnika z rodziny stonkowatych jakim jest szarynka kalinówka (Pyrrhalta viburni). Choć te uszkodzenia początkowo wyglądają dość niepozornie to w sprzyjających warunkach masowe żerowanie larw może prowadzić nawet do silnego szkieletowania liści, szczególnie tych w wierzchołkowej części pędów.
Mączniak prawdziwy jabłoni (Podosphaera leucotricha), to jedna z najbardziej powszechnych i rozpoznawalnych chorób tego popularnego drzewa owocowego. Charakterystyczne objawy występują na liściach w wierzchołkowej części pędów, które marszczą się, zwijają i pokrywają charakterystycznym białym nalotem grzyba. Porażone pędy są zahamowane we wzroście a ich wierzchołki często zamierają. Choroba występuje powszechnie na jabłoni, ale może także porażać gruszę. Na gruszy objawy występują jednak zdecydowanie rzadziej.
Mączniak amerykański (Sphaerotheca mors-uvae) agrestu to jeden z najbardziej uciążliwych gatunków grzybów należących do mączniaków prawdziwych. Grzyb jest dobrze znany przede wszystkim producentom agrestu a także porzeczek, gdzie co roku wymaga intensywnej ochrony. Równie często występuje na terenie ogrodów działkowych i przydomowych jagodnikach, co wymaga unikania sadzenia odmian podatnych na mączniaka amerykańskiego
Ciepła i ustabilizowana wiosenna pogoda sprzyja rozwojowi motyli z rodziny zwójkowatych. Gąsienice zwójek prowadza ukryty tryb życia i często żerują wewnątrz oprzędów sporządzonych ze zwiniętych liści. Wiele gatunków ma znaczenie ekonomiczne jako szkodniki w sadach, jagodnikach czy na winnicach. Zdarza się również, że niektóre motyle zwójkowate występują powszechnie w zieleni miejskiej. I właśnie w tym roku nadzwyczajnie dużo charakterystycznie zwiniętych liści można zaobserwować na żywopłotach z ligustru.
Od kilku dni, we Wrocławiu, rozpoczęła już swoje loty brosznica jesionówka (Macrophya punctu-malbum). Widoczne są pierwsze ślady żerowania owada, w postaci wygryzionych “okienek” w liściach ligustru pospolitego oraz charakterystyczne odchody widoczne jako kleiste, smoliste plamki.
Na zdjęciach można zaobserwować typowe dla wielu roślin ogrodniczych objawy niedoboru boru lub wapnia objawiające się deformacjami i zasychaniem brzegów najmłodszych liści. W tym przypadku symptomy widoczne są na przywrotniku żółtozielonym (Alchemilla xantochlora).
Rodzina ochojnikowatych, jest w Polsce dobrze rozpoznawana w szczególności z uwagi na obecność charakterystycznych galasów (nibyszyszek) obecnych na pędach świerka pospolitego. Galasy nie są wytwarzane wyłącznie przez jeden gatunek mszycy i często zmieniają swoich żywicieli. Ciekawym ich przedstawicielem jest przybyszka daglezjowa (Gillettella coolei syn Adelges cooleyi). Przybyszka, bo przybyła do Europy z Ameryki Północnej w ślad za wprowadzaniem daglezji zielonej. W swoim naturalnym miejscu pochodzenia regularnie przenosi się z daglezji na świerki: kłujący, sitkajski oraz Engelmana. W warunkach Europy drugim jej żywicielem jest przede wszystkim świerk kłujący, na którym owad tworzy charakterystyczne wydłużone galasy, wyrastające na wierzchołku pędów.
