Stosowanie gipsu i siarki pod drzewami
Na zdjęciach próby obniżenia odczynu gleby pod drzewami przy zastosowaniu mikronizowanej siarki (ceglasty pas) oraz związania chlorków poprzez stosowanie gipsu (biały pas). W miastach duży problem stanowi zbyt wysokie pH. Z reguły dla odczynu pH do 8,4 wystarczy zakwaszanie siarką przez kilka lat małymi dawkami. Przy odczynie przekraczającym 8,4, szczególnie w obecności soli stosowanej do odśnieżania zaleca się stosowanie gipsu ponieważ znacznie większy problem stanowią sole wapnia, które powodują trwałą alkalizację.
Gips ma za zadanie je związać w postaci łatwo wymywalnych soli. Gipsu bezwzględnie nie wolno stosować na glebach lekkich, piaszczystych gdyż grozi to “zacementowaniem” podłoża.
Stosowanie siarki prowadzi do jej utleniania przez bakterie glebowe rodzaju Thiobacillus do kwasu siarkowego. Następnie kwas siarkowy reaguje z wapniem w wyniku czego powstaje gips. W dalszej kolejności gips w glebie wchodzi w reakcję z sodem (Na) i w konsekwencji pojawia się siarczan sodu, który jest łatwo wymywany poza obręb systemu korzeniowego.
Jeżeli pH podłoża jest niższe niż 8,4 do zabiegu wystarczy użyć gipsu. Przy odczynie przekraczającym pH 8,4 należy zastosować zarówno gips jak i siarkę.