Chloroza żelazowa
Chloroza żelazowa to bardzo często spotykany objaw niedoboru składników pokarmowych i jeden z tych nielicznych, który jest w miarę prosty do interpretacji. Niedobór żelaza objawia się żółknięciem tkanki pomiedzy nerwami najmłodszych liści. Tymczasem same nerwy nadal pozostają zielone. Przyczyn tego zjawiska może być kilka z czego dwie najczęściej występujące to:
- Niewłaściwy (zbyt alkaliczny) odczyn podłoża
- Braku tlenu w systemie korzeniowym – szczególnie w jego wierzchniej warstwie (zjawisko często spotykane w przypadku drzew miejskich). W takiej sytuacji następuje przekształcenie formy Fe3+ do Fe2+ , która nie jest przyswajana przez rośliny.
Należy pamiętać, że rak żelaza jest czynnikiem limitującym nowe przyrosty.
Z chlorozą żelazową można spotkać się także na winnicach, szczególnie jeżeli te są położone na glebach wapiennych.
Ograniczeniu zjawisku chlorozy żelazowej można zapobiegać poprzez:
- Zwiększeniu przepuszczalności podłoża
- Drenażowi warstw głębszych (gleby strukturalne)
- Ograniczeniu ubicia podłoża – ściółkowanie
- Dostarczaniu żelaza w postaci schelatowanej poprzez opryskiwanie lub podlewanie roślin schelatowanym żelazem
UWAGA:
Chloroza żelazowa, choć łatwa w interpretacji może być niekiedy mylona z objawami niedostatku manganu. Do błędnych interpretacji dochodzi często w uprawie różaneczników.
Istnieją badania naukowe prowadzone w Polsce wykazujące, że niejednokrotnie większe efekty można uzyskać opryskując liście różaneczników siarczanem manganu niż chelatami żelazowymi. W sklepach ogrodniczych są również dostępne chelaty żelazowo-manganowe. Niemniej jednoznaczne rozróżnienie, czy mamy do czynienia z niedoborem żelaza czy magnezu wymaga analizy gleby lub jeszcze lepiej liści w stacji chemiczno-rolniczej.
