2018

Rodzina ochojnikowatych, jest w Polsce dobrze rozpoznawana w szczególności z uwagi na obecność charakterystycznych galasów (nibyszyszek) obecnych na pędach świerka pospolitego. Galasy nie są wytwarzane wyłącznie przez jeden gatunek mszycy i często zmieniają swoich żywicieli. Ciekawym ich przedstawicielem  jest przybyszka daglezjowa (Gillettella coolei syn Adelges cooleyi). Przybyszka, bo przybyła do Europy z Ameryki Północnej w ślad za wprowadzaniem daglezji zielonej. W swoim naturalnym miejscu pochodzenia regularnie przenosi się z daglezji na świerki: kłujący, sitkajski oraz Engelmana. W warunkach Europy  drugim jej żywicielem jest przede wszystkim świerk kłujący, na którym owad tworzy charakterystyczne wydłużone galasy, wyrastające na wierzchołku pędów.

Wraz z rozwojem liści wiązów, rozpoczyna się tworzenie galasów przez wyjątkowo ciekawy gatunek mszycy jakim jest torebnica wiązowa (Tetraneura ulmii). Jest to gatunek dwudomny co oznacza, że regularnie zmienia swoich żywicieli. Tzw. założycielki rodu wraz z rozpoczęciem żerowania stymulują tkanki do rozwoju charakterystycznych galasów, w których rozwija się kilka pokoleń owada. W czerwcu i lipcu pojawiają się osobniki uskrzydlone, które przelatują na trawy z rodziny wiechlinowatych kolonizując ich korzenie. Rozwój mszyc  na korzeniach nie jest dobrze poznany, ale wiadomo, że żyją w kooperacji z niektórymi gatunkami mrówek. W Polsce do współpracujących z mszycami mrówek zalicza się podziemnicę zwyczajną (Lasius flavus)...

Na ligustrze pospolitym rozpoczęła żerowanie mszyca ligustrowa (Myzodes ligustrii), która powoduje charakterystyczne zwijanie liści. W tym roku objawy występują bardzo szybko. Zdarzają się lata, kiedy pierwsze symptomy dostrzega się dopiero w czerwcu. W skrajnych przypadkach gatunek ten powoduje masowe opadanie liści w żywopłotach formowanych z ligustru. Nie prowadzi to jednak do szczególnego osłabienia kondycji tych krzewów, dlatego problem należy rozpatrywać wyłącznie w aspekcie utraty walorów estetycznych.

Zgodnie z wszelkimi przewidywania gąsienice ćmy bukszpanowej (Cydalima perspectalis) żerują już gromadnie na bukszpanach we Wrocławiu.  Wystarczyły dwa lata, aby motyl silnie rozprzestrzenił się na Dolnym Śląsku. Dla przypomnienia od niedawna jest to nowy gatunek dla Polski. Owad żeruje na bukszpanach i jego starsze stadia rozwojowe w ciągu nawet jednej doby potrafią zniszczyć bukszpany objadając nie tylko liście, ale nawet pędy.